|
ترجمه شریف گویا
|
ترجمه شریف یعقوب
علاقه به مادیات
1.علت نزاع ها و دعواهائی که در میان شما وجود دارد چیست ؟ آیا علت آنها خواهش های نفسانی شما نیست ــ خواهشهائی که در تمام اعضای بدن شما در جنگ و ستیز هستند ؟
2.شما در حسرت چیزهائی هستید که ندارید ، برای آن حاضرید دیگران را بکشید. حسد می ورزید ، ولی نمی توانید آنچه را که می خواهید به دست آورید ، پس با یکدیگر به جنگ و نزاع می پردازید. شما آنچه را که می خواهید ندارید چون آنرا از خدا نخواسته اید.
3.اگر از خدا هم بخواهید دیگر حاجت شما برآورده نمی شود چون با نیت بد و به منظور ارضای هوسهای خود آنرا می طلبید.
4.ای مردمان خاطی و بی وفا ، آیا نمی دانید که دلبستگی به این دنیا دشمنی با خدا است ؟ هر که بخواهد دنیا را دوست داشته باشد خود را دشمن خدا می گرداند.
5.آیا تصور می کنید کلام خدا بی معنی است وقتی می فرماید : « خدا به آن روحی که خود در دل انسان قرار داده به شدت علاقه دارد و نمی تواند تمایل انسان را به چیزی جز خود تحمل نماید » ؟
6.اما فیضی که خدا می بخشد از این هم بیشتر است ، چون کلام او می فرماید « خدا با متکبران مخالفت می کند و به فروتنان فیض می بخشد.
7.پس از خدا اطاعت کنید و در مقابل ابلیس مقاومت نمائید تا از شما بگریزد.
8.به خدا تقرب جوئید که او نیز به شما نزدیک خواهد شد. ای گناهکاران ، دستهای خود را بشوئید. ای ریاکاران ، دلهای خود را پاک سازید ،
9.ماتم بگیرید و گریه و ناله کنید. خندهً شما به گریه و شادی شما به غم مبدل شود.
10. در پیشگاه خدا فروتن شوید و او شما را سرافراز خواهد ساخت.
نسبت به برادر خود داوری نکنید
11. ای برادران ، از یکدیگر بد نگوئید. کسی که به برادر خود بد بگوید و یا نسبت به او داوری کند از شریعت بد گفته و آنرا محکوم ساخته است. اگر نسبت به شریعت داوری کنی تو داور شریعت شده ای و نه بجا آورندهً آن.
12. قانون گذار و داور یکی است ، یعنی همان کسی که قادر است انسان را نجات بخشد یا نابود سازد. پس تو کیستی که در باره ً همسایه خود داوری می کنی ؟
لاف زدن
13. ای کسانی که می گوئید:« امروز یا فردا به فلان شهر می رویم و در آنجا تجارت می کنیم و سود فراوان می بریم»
14. ولی نمی دانید فردا چه خواهد شد. حیات شما مثل بخاری است که لحظه ای دیده میشود و بعد از بین می رود.
15. در عوض آن شما باید بگوئید « اگر خدا بخواهد ما زنده می مانیم تا چنین و چنان کنیم. »
16. شما از خودستائی لذت می برید و این صحیح نیست.
17. بنابراین کسی که بداند نیکی چیست و نیکی نکند گناه کرده است.
اطاعت از خدا
از كجا در ميان شما جنگها و از كجا نزاعها پديد مي‌آيد؟ آيا نه از لذّت‌هاي شما كه در اعضاي شما جنگ مي‌كند؟ 2 طمع مي‌ورزيد و نداريد؛ مي‌كُشيد و حسد مي‌نماييد و نمي‌توانيد به چنگ آريد؛ و جنگ و جدال مي‌كنيد و نداريد از اين جهت كه سؤال نمي‌كنيد؛ 3 و سؤال مي‌كنيد و نمي‌يابيد، از اينرو كه به نيّت بد سؤال مي‌كنيد تا در لذّات خود صرف نماييد.
4 اي زانيات، آيا نمي‌دانيد كه دوستيِ دنيا، دشمني خداست؟ پس هركه مي‌خواهد دوست دنيا باشد، دشمن خدا گردد. 5 آيا گمان داريد كه كتاب عبث مي‌گويد روحي‌كه او را در ما ساكن كرده است، تا به غيرت بر ما اشتياق دارد؟ 6 ليكن او فيض زياده مي‌بخشد. بنابراين مي‌گويد: «خدا متكبّران را مخالفت مي‌كند، امّا فروتنان را فيض مي‌بخشد.»
7 پس خدا را اطاعت نماييد و با ابليس مقاومت كنيد تا از شما بگريزد. 8 و به خدا تقرّب جوييد تا به شما نزديكي نمايد. دستهاي خود را طاهر سازيد، اي گناهكاران و دلهاي خود را پاك كنيد، اي دودلان. 9 خود را خوار سازيد و ناله و گريه نماييد و خنده شما به ماتم و خوشي شما به غم مبدّل شود. 10 در حضور خدا فروتني كنيد تا شما را سرافراز فرمايد.
11 اي برادران، يكديگر را ناسزا مگوييد زيرا هركه برادر خود را ناسزا گويد و بر او حكم كند، شريعت را ناسزا گفته و بر شريعت حكم كرده‌باشد. لكن اگر بر شريعت حكم كني، عامل شريعت نيستي بلكه داور هستي. 12 صاحب شريعت و داور، يكي است كه بر رهانيدن و هلاك كردن قادر مي‌باشد. پس تو كيستي كه بر همسايه خود داوري مي‌كني؟
فخر نكردن درباره فردا
13 هان، اي كساني كه مي‌گوييد: «امروز و فردا به فلان شهر خواهيم رفت و در آنجا يك سال بسر خواهيم برد و تجارت خواهيم كرد و نفع خواهيم بُرد»، 14 و حال آنكه نمي‌دانيد كه فردا چه مي‌شود؛ از آنرو كه حيات شما چيست؟ مگر بخاري نيستيد كه اندك زماني ظاهر است و بعد ناپديد مي‌شود؟ 15 به عوض آنكه بايد گفت كه «اگر خدا بخواهد، زنده مي‌مانيم و چنين و چنان مي‌كنيم.» 16 امّا الحال به عُجب خود فخر مي‌كنيد و هر چنين فخر بد است. 17 پس هركه نيكويي كردن بداند و بعمل نياورد، او را گناه است.
نتيجه آرزوهاي ناپاك اين دنيا
علت جنگ و دعواهاي شما چيست ؟ آيا علت آنها، آرزوهاي ناپاكي نيست كه در وجود شما منزل دارد؟ 2 در حسرت چيزي بسر مي بريد كه نداريد؛ پس دستتان را به خون آلوده مي كنيد تا آن را به چنگ آوريد. در آرزوهاي چيزهايي هستيد كه متعلق به ديگران است ، و شما نمي توانيد داشته باشيد؛ پس به جنگ و دعوا مي پردازيد تا از چنگشان بيرون بكشيد. علت اينكه آنچه مي خواهيد نداريد، اينست كه آن را از خدا درخواست نمي كنيد. 3 وقتي هم درخواست مي كنيد، خدا به دعايتان جواب نمي دهد، زيرا هدفتان نادرست است ؛ شما فقط در پي بدست آوردن چيزهايي هستيد كه باعث خوشي و لذتتان مي شود.
4 شما همچون همسران بي وفايي هستيد كه به دشمنان شوهرشان عشق مي ورزند. آيا متوجه نيستيد كه اگر با دشمنان خدا، يعني لذت هاي ناپاك اين دنيا دوستي نماييد، در واقع با خدا دشمني مي كنيد؟ پس هر كه مي خواهد از خوشي هاي ناپاك اين دنيا لذت بجويد، ديگر نمي تواند دوست خدا باشد. 5 تصور مي كنيد كه كتاب آسماني بيهوده مي گويد كه روح خدا كه خداوند او را در وجود ما ساكن كرده است ، آنقدر به ما علاقه دارد كه نمي تواند تحمل كند كه دل ما جاي ديگري باشد؟ 6 اما نبايد فراموش كرد كه خدا قدرت لازم براي ايستادگي در مقابل اين خواسته هاي گناه آلود را به ما عطا مي فرمايد. از اينرو، كتاب آسماني مي فرمايد: «خدا به شخص فروتن قوت مي بخشد، اما با شخص متكبر و مغرور مخالفت مي كند.»
7 بنابراين ، خود را با فروتني به خدا بسپاريد، و در برابر شيطان ايستادگي كنيد تا از شما دور شود. 8 به خدا نزديك شويد، تا او نيز به شما نزديك شود. اي گناهكاران ، دستهاي گناه آلود خود را بشوييد و دل خود را فقط با عشق الهي لبريز سازيد تا پاك گردد و نسبت به خدا وفادار بماند. 9 براي اعمال اشتباه خود، اشك بريزيد و ماتم كنيد، و در عمق وجودتان غمگين و ناراحت باشيد؛ به جاي خنده ، گريه كنيد، و به جاي شادي ، سوگواري نماييد. 10 زماني كه به ناچيزي و كوچكي خود در مقابل خدا پي برديد، آنگاه خـدا شمـا را سرافـراز و سربلنـد خواهد ساخت .
داوري از آن خداست
11 برادران عزيز، از يكديگر بدگويي نكنيد و ايراد نگيريد و يكديگر را محكوم ننماييد. زيرا اگر چنين كنيد، در واقع از احكام خدا ايراد گرفته و آن را محكوم كرده ايد. اما وظيفه شما قضاوت درباره احكام خدا نيست ، بلكه اطاعت از آن . 12 فقط آن كسي كه اين احكام را وضع كرد، قادر است به درستي در ميان ما داوري كند. تنها اوست كه مي تواند ما را نجات دهد يا هلاك كند. پس شما چه حق داريد كه درباره ديگران داوري كنيد و از ايشان خرده بگيريد؟
انسان نمي داند فردا چه مي شود
13 گوش كنيد اي تمام كساني كه مي گوييد: «امروز يا فردا به فلان شهر خواهيم رفت و يك سال در آنجا مانده ، تجارت خواهيم كرد و سود كلاني خواهيم برد.» 14 شما چه مي دانيد فردا چه پيش خواهد آمد؟ عمر شما مانند مه صبحگاهي است كه لحظه اي آن را مي توان ديد و لحظه اي بعد محو و ناپديد مي شود! 15 پس ، بايد بگوييد: «اگر خدا بخواهد، زنده خواهيم ماند و چنين و چنان خواهيم كرد.» 16 در غير اينصورت ، شما مغرور و خودپسند هستيد و به نقشه ها و برنامه هاي خود مي باليد؛ و چنين شخصي هرگز نمي تواند خدا را خشنود سازد.
راهنما
يعقوب 4 . دنيوي بودن
ريشة نزاعها: طمع (1 و 2)، در واقع ميل به تملك اموال ديگران است. همين مورد دليل اصلي بسياري از نزاعها است. در اين بخش علت عدم استجابت دعا، انگيزه‌ها و لذات دنيوي دانسته شده است (3).
دو دلي (4 - 10). اين بخش تشابه زيادي دارد به آنچه كه مسيح نيز اشاره كرد. خدا و ممونا را نمي‌توان خدمت كرد (متي 6 : 24). و همچنين مشابه هشدارهاي يوحنا بر عليه محبت دنيا است (اول يوحنا 2 : 15 - 17). اينگونه متن‌ها، ما را به خوديابي و آزمايش نفس روزانه، ترغيب مي‌كند. چرا كه از آنجايي كه ما در دنيا زندگي مي‌كنيم، بعضي از وسايل اين دنيا جهت گذراندن زندگي الزامي مي‌باشند. بنابراين به مراقبت و مواظبتي احتياج داريم تا محبت اين دنيا ما را بيش از حد و مرز لازم فرو نگيرد. ما هر روزه محتاج هستيم كه بيش از پيش، به خدا تقرب جوييم تا دستهاي ما را پاك كند، دلهاي ما را تقديس نمايد و ما را فروتن سازد.
اشارة مجدد به زبان (11 و 12). در اين بخش، به عمل معقول گناهكاري اشاره شده است كه آنقدر خود را برتر مي‌بيند كه به قضاوت دربارة گناهكار ديگر مي‌پردازد.
