ترجمه شریف گویا
|
ترجمه شریف اول تسالونیکیان
کار و خدمت پولس
1. خود شما ای برادران می دانید که آمدن ما نزد شما بی نتیجه نبود.
2. برعکس ، پس از آن همه بدرفتاری و اهانت که در شهر فیلیپی دیدیم ( چنان که اطلاع دارید ) و با وجود مخالفت های شدید ، با کمک خدا دل و جرأت یافتیم که انجیل خدا را به شما برسانیم.
3. البته اصرار ما به این که به انجیل ایمان بیآورید بر پایۀ خیالات باطل و یا اغراض ناپاک نبود و ما سعی نداشتیم کسی را فریب دهیم ،
4. اما چون خدا ما را لایق دانست و انتشار انجیل را به عهدۀ ما گذاشت ، ما سخن می گوئیم . منظور ما جلب رضایت انسان نیست ، بلکه ما می خواهیم خدائی را خوشنود کنیم که دل های مارا پیوسته می آزماید.
5. شما خوب می دانید که ما هرگز به چاپلوسی متوسل نشدیم و سخنان ما دست آویزی برای جلب منفعت شخصی نبود. ( خدا شاهد ماست )
6. و به هیچ وجه ما جویای احترام و ستایش مردم ـ خواه شما وخواه دیگران ـ نبودیم
7. اگر چه ما به عنوان رسولان مسیح حقی به گردن شما داشتیم ، ولی از حق خود استفاده نکردیم بلکه بر عکس ، ما مانند مادری که فرزندان خود را پرورش می دهد با شما به ملایمت رفتار کردیم
8. و با احساسات و علاقه ای که نسبت به شما داشتیم حاضر بودیم نه فقط انجیل خدا را به شما برسانیم بلکه جان خود را نیز در راه شما فدا سازیم ، چون شما برای ما بسیار عزیز بودید !
9. ای برادران ، به خاطر دارید که ما چگونه کار می کردیم و زحمت می کشیدیم و شب و روز مشغول کار بودیم تا در موقع اعلام انجیل خدا در میان شما به هیچ کس تحمیل نشویم.
10. هم شما شاهد هستید و هم خدا که رفتار ما نسبت به شما ایمانداران تا چه اندازه پاک و درست و بی عیب بود.
11. شما خوب می دانید که رفتار ما با فرد فرد شما درست مانند رفتار یک پدر با فرزندان خود بود.
12. ما شما را نصیحت می کردیم ، دلداری می دادیم و موظف می ساختیم که زندگی و رفتار شما پسندیدۀ خدا باشد ـ آن خدائی که شما را به پادشاهی و جلال خود دعوت می کند.
13. پیوسته خدا را برای این نیز شکر می کنم که وقتی پیام خدا را از ما شنیدید آن را به عنوان پیامی از جانب بشر نپذیرفتید. بلکه آن را از طرف خدا دانستید و در حقیقت همین طور هم هست و اکنون در میان شما ایمانداران عمل می کند.
14. ای برادران ، شما درست به همان راهی می روید که کلیساها ی یهودیه در اتحاد با مسیح عیسی خداوند رفته اند ، زیرا شما از هموطنان خود همان زحماتی را دیده اید که آنان از یهودیان دیدند
15. یهودیانی که هم عیسی خداوند و هم پیغمبران را کشتند وما را بیرون راندند ـ آنها خدا را خوشنود نمی سازند و با همه مردم دشمنی می کنند.
16. آنها حتی می کوشند که ما را از گفتگوی با ملل غیر یهود باز دارند ـ در صورتی که این گفتگو منتج به نجات غیر یهودیان می شود، آنها دائمأ پیمانۀ گناهان خود را پر می سازند ، ولی غضب خدا سرانجام آنان را گرفتار کرده است.
علاقه پولس برای دیدن آنها
17. اما ای برادران ، چون برای مدت کوتاهی ( البته جسمأ نه قلبأ ) از دیدن شما محروم بودیم اکنون با علاقۀ بیشتری اشتایق دیدار شما را داریم .
18. آری ، مایل بودیم پیش شما بیائیم و من پولس یکی دو بار خواستم بیایم ، اما شیطان مانع ما می شد.
19. برای ما چه امیدی یا شادمانی ای یا تاج افتخاری در حضور خداوند ما عیسی مسیح به هنگام آمدن او وجود دارد ؟ مگر شما نیستید؟
20. البته مایۀ افتخار و شادمانی ما شما هستید !
خدمات پولس در تسالونيكي
زيرا اي برادران، خود ميدانيد كه ورود ما در ميان شما باطل نبود. 2 بلكه هرچند قبل از آن در فيلپي زحمت كشيده و بياحترامي ديده بوديم، چنانكه اطّلاع داريد، ليكن در خداي خود دليري كرديم تا انجيل خدا را با جدّ و جهدِ شَديد به شما اعلام نماييم. 3 زيرا كه نصيحت ما از گمراهي و خباثت و ريا نيست، 4 بلكه چنانكه مقبول خدا گشتيم كه وكلاي انجيل بشويم، همچنين سخن ميگوييم و طالب رضامندي مردم نيستيم، بلكه رضامندي خدايي كه دلهاي ما را ميآزمايد. 5 زيرا هرگز سخن تملّقآميز نگفتيم، چنانكه ميدانيد، و نه بهانه طمع كرديم، خدا شاهد است؛ 6 و نه بزرگي از خلق جستيم، نه از شما و نه از ديگران، هرچند چون رسولان مسيح بوديم، ميتوانستيم سنگين باشيم. 7 بلكه در ميان شما به ملايمت بسر ميبرديم، مثل دايهاي كهاطفال خود را ميپرورد. 8 بدين طرز شايق شما شده، راضي ميبوديم كه نه همان انجيل خدا را به شما دهيم، بلكه جانهاي خود را نيز از بسكه عزيز ما بوديد. 9 زانرو كه اي برادران محنت و مشقّت ما را يـاد ميداريد زيرا كه شبانه روز در كار مشغول شـده، به انجيـل خـدا شمـا را موعظـه ميكرديم كه مبادا بر كسي از شما بار نهيم.
10 شما شاهد هستيد و خدا نيز كه به چه نوع با قدّوسيّت و عدالت و بيعيبي نزد شما كه ايماندار هستيد رفتار نموديم. 11 چنانكه ميدانيد كه هر يكي از شما را چون پدر، فرزندان خود را نصيحت و دلداري مينموديم، 12 و وصيّت ميكرديم كه رفتار بكنيد بطور شايسته خدايي كه شما را به ملكوت و جلال خود ميخواند. 13 و از اين جهت ما نيز دائماً خدا را شكر ميكنيم كه چون كلام خدا را كه از ما شنيده بوديد يافتيد، آن را كلام انساني نپذيرفتيد، بلكه چنانكه فيالحقيقة است، كلام خدا كه در شما كه ايماندار هستيد عمل ميكند. 14 زيرا كه اي برادران، شما اقتدا نموديد به كليساهاي خدا كه در يهوديه در مسيح عيسي ميباشند، زيرا كه شما از قوم خود همان زحمات را كشيديد كه ايشان نيز از يهود ديدند، 15 كه عيسي خداوند و انبياي خود را كشتند و بر ما جفا كردند؛ و ايشان ناپسند خدا هستند و مخالف جميع مردم، 16 و ما را منع ميكنند كه به امّتها سخن بگوييم تا نجات يابند و هميشه گناهان خود را لبريز ميكنند، امّا مُنتهاي غضبْ ايشان را فروگرفته است.
اشتياق پولس براي ديدن تسالونيكيان
17 ليكن ما اي برادران، چون به قدر ساعتي در ظاهر نه در دل از شما مهجور شديم، به اشتياق بسيار زيادتر كوشيديم تا روي شما را ببينيم. 18 و بدين جهت يك دو دفعه خواستيم نزد شما بياييم يعني من، پولس، ليكن شيطان ما را نگذاشت. 19 زيرا كه چيست اميد و سرور و تاج فخر ما؟ مگر شما نيستيد در حضور خداوند ما عيسي در هنگام ظهور او؟ 20 زيرا كه شما جلال و خوشي ما هستيد.
خدمت پولس در تسالونيكي
برادران عزيز، شما خود مي دانيد كه آمدن ما نزد شما چقدر مفيد و پرثمر بود. 2 آگاهيد كه پيش از آنكه نزد شما بياييم ، در شهر «فيليپي » بسبب اعلام پيغام انجيل ، چقدر با ما بدرفتاري كردند وچقدر زحمت ديديم . با اينحال ، با وجود دشمناني كه از هر طرف ما را احاطه كرده بودند، خدا به ما جرأت داد تا با دليري ، همان پيغام را به شما نيز برسانيم . 3 پس ملاحظه مي كنيد كه پيغام انجيل را نه با انگيزه هاي نادرست و مقاصد ناپاك بلكه با سادگي و خلوص نيت به شما رسانديم .
4 در واقع ، خدا به ما اعتماد كرده تا بعنوان رسولان او، حقايق انجيل را اعلام نماييم . از اينرو، ذره اي نيز پيغام خدا را تغيير نمي دهيم ، حتي اگر به مذاق مردم سازگار نباشد؛ زيرا ما خدمتگزار خدايي هستيم كه از تمام نيت هاي دلمان باخبر است . 5 خودتان آگاهيد كه ما هرگز سعي نكرديم با چرب زباني ، توجه شما را به خود جلب كنيم ؛ از روابطمان با شما نيز براي كسب منافع مادي استفاده نكرديم ، خدا خودش شاهد است . 6 درضمن ، نه از شما و نه از هيچكس ديگر، انتظار احترام و تكريم نداشتيم ، گرچه بعنوان رسولان مسيح ، اين حق را به گردن شما داشتيم . 7 اما نه فقط از اين حق خود استفاده نكرديم ، بلكه مانند يك مادر مهربان از شما مراقبت نموديم . 8 محبت و علاقه ما نسبت به شما آنقدر زياد بود كه نه تنها پيغام خدا را، بلكه جانهاي خود را نيز در اختيار شما گذاشتيم .
9 برادران عزيز، حتماً به ياد داريد كه با چه زحمتي ، شب و روز كار مي كرديم و براي امرار معاش عرق مي ريختيم ، تا وقتي پيغام انجيل خدا را به شما مي رسانيم ، سربار كسي نباشيم . 10 شما خودتان شاهد هستيد، همچنين خدا نيز، كه رفتار ما با هر يك از شما، پاك و بي ريا و بي عيب بوده است . 11 حتماً به خاطر داريد كه چگونه مانند يك پدر شما را نصيحت مي كرديم ، 12 و از شما مي خواستيم كه زندگي و رفتارتان باعث خشنودي خدا گردد، خدايي كه شما را دعوت كرده تا در ملكوت و جلال او سهيم باشيد.
13 همچنين دائماً خدا را شكر مي كنيم كه وقتي پيغام خدا را به شما اعلام نموديم ، آن را سخنان انساني نپنداشتيد، بلكه گفته هاي ما را بعنوان كلام خدا پذيرفتيد، كه البته همينطور نيز هست . اين پيغام ، وقتي به آن ايمان آورديد، زندگي شما را دگرگون كرد؛ 14 و پس از آن ، همان رنجها و مشكلاتي كه بر مسيحيان ساكن يهوديه وارد آمد، شما را نيز در برگرفت ، زيرا شما از هموطنان خود همان جور و ستمي را ديديد كه ايشان از هموطنان يهودي خود ديدند. 15 ايشان انبياي پيشين و حتي عيساي خداوند را كشتند؛ اكنون نيز بي رحمانه ما را آزار مي دهند. آنان هم با خدا مخالفند، هم با انسان ؛ 16 و مي كوشند ما را از رساندن پيغام خدا به غيريهوديان منع كنند، زيرا مي ترسند ايشان نيز به نجات دست يابند. به اين ترتيب گناهان اين قوم روزبروز سنگين تر مي شود و سرانجام غضب خدا بر ايشان فرود خواهد آمد.
دلتنگي پولس براي تسالونيكيان
راهنما
اول تسالونيكيان 2 . اعمال پولس در ميان آنها
اين فصل بطور خاصي نشانگر دفاعيات پولس از طرز رفتار او در بين اهالي تسالونيكي است. لحن پولس در اين بخش، بازگو كنندة اين است كه دشمناني كه سعي در آزار و شكنجة كليساي تسالونيكي داشتند، در واقع مبارزهاي جنگجويانه جهت خدشهدار كردن شخصيت پولس از خود نشان ميدادند.
او خاطر نشان ميسازد كه بر خلاف بسياري از فيلسوفان، او به ازاي خدمتش پولي دريافت نداشته بود. اين خود دليل بر آن بود كه او فاقد انگيزههاي طمعكارانه و مال دوستانه بود.
پولس به آنها يادآوري ميكند كه آنها را دور از هر نوع محرك خودخواهانه و با سرسپردگي خاص خدمت نموده است. او خود نمونة زنده از آنچه وعظ نموده بود، است.
«زحمات» (13 - 16). بنظر ميرسد كه يهوديان بيايمان و «اشرار بازاري» (اعمال 17 : 5) كه پولس را از تسالونيكي اخراج كرده بودند، حالا با خشمي بيامان، اوج غضب خود را بر ياسون و ساير مسيحيان آن منطقه ابراز مينمودند. پولس با يادآوري شكنجههاي مشابه كليساي مادر در يهوديه، رنجهاي مسيح و همينطور دردهاي خودش، سعي دارد تا آنها را تسلي بخشد. «منتهاي غضب» (16)، سهم كساني است كه باعث قتل خداوند و آزار و شكنجة كليسا شدند. هيچ اميدي براي توبة آنها وجود ندارد. آنان هيچ راه گريزي از سرنوشت شومي كه در انتظار آنها است، ندارند. چرا كه سقوط اورشليم قريبالوقوع بود و در عين حال سرنوشت تاريك و ابدي روز داوري نيز آنان را انتظار ميكشيد.