|
ترجمه قدیمی گویا
|
اعانت الهي
سرود درجات
چشمان خود را به سوي كوهها برمي‌افرازم، كه از آنجا اعانت من مي‌آيد. 2 اعانت من از جانب خداوند است، كه آسمان و زمين را آفريد. 3 او نخواهد گذاشت كه پاي تو لغزش خورد. او كه حافظ توست نخواهد خوابيد. 4 اينك او كه حافظ اسرائيل است، نمي‌خوابد و به خواب نمي‌رود.
5 خداوند حافظ تو مي‌باشد. خداوند به دست راستت سايه تو است. 6 آفتاب در روز به تو اذّيت نخواهد رسانيد و نه ماهتاب در شب. 7 خداوند تو را از هر بدي نگاه مي‌دارد. او جان تو را حفظ خواهد كرد. 8 خداوند خروج و دخولت را نگاه خواهد داشت، از الا´ن و تا ابدالا´باد.
*121:1 ترجمه درست اين آيه اينست: «چشمان خود را بسوي كوهها برمي‌افرازم. اعانت من از كجا مي‌آيد؟»
خداوند حافظ من است
چشمان خود را به كوهها دوخته‌ام و در انتظار كمك هستم. 2 كمك من از جانب خداوند مي‌آيد كه آسمان و زمين را آفريد.
3 خداوند نخواهد گذاشت پايم بلغزد و بيفتم. او كه از من حمايت مي‌كند، هرگز نمي‌خوابد.
4 او كه از اسرائيل محافظت مي‌كند، چشمانش به خواب نمي‌رود. 5 خداوند خودش از تو مراقبت مي‌نمايد! او در كنارت است تا از تو حمايت كند.
راهنما
مزمور 121 : احتمالاً اين سرود توسط زائران وقتي نگاهشان به كوههاي اورشليم مي‌افتاد، سروده مي‌شد.
