آن کشتی، کشتی ای با ارزش بود و صاحبان آن افرادی مشهور بودند. امّا مشکل اصلی این بود که این کشتی حاوی 15000 تن زباله بود. آن زباله ها شامل پوست پرتغال، قوطی خالی آبجو، روزنامه باطله و چندین نوع زبالۀ مختلف دیگر بودند. این کشتی در تابستان 1986 از زباله های ایالت فیلادلفیا پر شد. این زمانی اتفاق افتاد که کارگرهای شهرداری اعتصاب کرده بودند و زباله ها بیشتر بیشتر می شدند. کسی این کشتی را نمی خواست. صاحبان پلیکانو فکر کردند اگر آنرا به جای دیگر حمل کنند، می توانند از آن پول درآورند. ولی کسی آنرا نمی خواست. آن زبالها بسیار زیاد بودند و مدّت زیادی آنجا مانده بودند که احتمالاً فاسد هم شده بودند.
هیچکس کشتی ای مملوء از زباله را نمی خواهد. حالا چه کسی شخصی با قلب و ذهنی پر از زباله را می خواهد؟ زباله ها روابط ما را آلوده می کنند. اینطور فکر کنید که:
افکار امروز، اعمال فردا هستند.
تعصّب امروز، نفرت لازم برای جنایت فرداست.
عصبانیت امروز، بدرفتاری فرداست.
شهوت امروز، زناکاری فرداست.
طمع امروز، اختلاس فرداست.
ترس امروز، واقعیت فرداست.
بعضی ها نمی دانند که ما حق انتخاب داریم. اگر به حرف زدنمان دقت کنید، شما متوجه می شوید که همۀ ما فکر می کنیم که قربانی افکارمان هستیم.
آیا فکر می کنید که برای افکاری که از آنها دعوت می کنیم و با آنها سرگرم می شویم، حق انتخاب داریم؟ پولس رسول می گوید که داریم. دوم قرنتیان 10 : 5 می گوید: " خیالات و هر بلندی که خود را بر خلاف معرفت خدا می افرازد به زیر می افکنیم و هر فکری را به اطاعت مسیح اسیر می سازیم." وظیفۀ ما اینست که با هر فکر روبرو شده و بگوئیم: " همین جا نگه دار، تو اجازه نداری وارد ذهن من شوی!"
چه می شد اگر اینکار را می کردیم؟ چه می شد اگر شما هر فکر را اسیر می ساختید؟ چه می شد اگر اجازه نمی دادید هرگونه زباله ای وارد ذهنتان شود؟
شما قربانی افکارتان نیستید. شما حق انتخاب دارید. شما می توانید از بروز افکارتان پیشگیری کنید. درعین حال می توانید به افکارتان اجازه ورود دهید. یادتان نرود، افکارتان به اعمالتان تبدیل خواهند شد.
ترجمه: آرش
