او آغازی فروتنانه اما پایانی بزرگ داشت. داود با شبانی آغاز کرد و با پادشاهی به پایان رساند. امکان وقوع چنین رویدادی از دید همگان امکانی ضعیف است. در آن ایام شبانان از جایگاهی چنان ضعیف برخوردار بودند که حتی نمی توانستند در محکمه های قانونی شهادت دهند. سخنان ایشان قابل اعتماد یا استناد نبود. اما با این وجود، داود مزامیری را به رشته تحریر در آورد که به عنوان گسترده‌ترین و دوست داشتنی‌ترین سروده های تمامی دوران‌ها مورد مطالعه قرار گرفته ا‌ند.
هنگامی که شما خدا را به زندگی خود دعوت می‌کنید، او تمامی اموری را که در طول زندگی گذشته خود به آن تکیه می‌‌کردید باطل می‌‌کند و آینده تازه‌ای را برای شما می‌‌نویسد، اما این شما هستید که باید آن چه را او برای شما برگزیده است انتخاب کنید. مقایسه جالبی میان پولس و داود وجود دارد. پولس پیش از آن که مسیح را ملاقات کند برخورد‌های خشنی را از خود نشان می داد، اما پس از آن زندگی نمونه‌ای را از خود بجا گذشت. داود در سن ۳۰ سالگی به پادشاهی رسید، با این حال در طول ۴۰ سال پادشاهی خود شکست‌های ویرانگری را تجربه نمود.
در این قیاس دو نکته برای فراگیری وجود دارد:
۱- "در قضاوت عجله نکن". تا زمانی که خدا نگوید تمام شد، چیزی تمام نشده است. داستان داود هشداری به خطا کاران است، توبیخی برای خود عادل پنداران، شهادتی بر عدالت خدا که اجازه نخواهد داد تا ما از پیامد‌های عمل خویش بگریزیم، و شهادتی بر محبت او که هرگز ما را به حال خود رها نخواهد کرد.
۲- "خدا قادر است هر موردی را به خیریت تمام کند". او می‌‌تواند هر تجربه ای را که در آن گرفتارید، چه مثبت و چه منفی ، به خیریت شما و یا خیریت دیگران تمام کند. زمانی که شما با تمامی ضعف‌هایتان در طلب تحقق مقاصد خدا باشید، او کاری می کند که " همه چیز‌ها برای خیریت (شما) با هم در کار " باشند . ( رومیان ۸:۲۸ )
