|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قدیمی(کتاب ارمیا)
خداوند و بتها
اي خاندان اسرائيل كلامي را كه خداوند به شما مي‌گويد بشنويد! 2 خداوند چنين مي‌گويد: «طريق امّت‌ها را ياد مگيريد و از علامات افلاك مترسيد زيرا كه امّت‌ها از آنها مي‌ترسند. 3 چونكه رسوم قومها باطل است كه ايشان درختي از جنگل با تبر مي‌برند كه صنعت دستهاي نجّار مي‌باشد. 4 و آن را به نقره و طلا زينت داده، با ميخ و چكش محكم مي‌كنند تا متحرك نشود. 5 و آنها مثل مترس در بوستان خيار مي‌باشند كه سخن نمي‌توانند گفت و آنها را مي‌بايد برداشت چونكه راه نمي‌توانند رفت. از آنها مترسيد زيرا كه ضرر نتوانند رسانيد و قوّت نفع رسانيدن هم ندارند.»
6 اي يهوه مثل تو كسي نيست! تو عظيم هستي و اسم تو در قوّت عظيم است! 7 اي پادشاه امّت‌ها كيست كه از تو نترسد زيرا كه اين به تو مي‌شايد چونكه در جميع حكيمان امّت‌ها و در تمامي ممالك ايشان مانند تو كسي نيست. 8 جميع ايشان وحشي و احمق مي‌باشند، تأديب اباطيل‌چوب (بُت) است. 9 نقره كوبيده شده از ترشيش و طلا از اوفاز كه صنعت صنعتگر و عمل دستهاي زرگر باشد مي‌آورند. لاجورد و ارغوان لباس آنها و همه اينها عمل حكمت‌پيشگان است. 10 امّا يهوه خداي حّق است و او خداي حيّ و پادشاه سرمدي مي‌باشد. از غضب او زمين متزلزل مي‌شود و امّت‌ها قهر او را متحمّل نتوانند شد. 11 به ايشان چنين بگوييد: «خداياني كه آسمان و زمين را نساخته‌اند از روي زمين و از زير آسمان تلف خواهند شد.»
12 او زمين را به قوّت خود ساخت و ربع مسكون را به حكمت خويش استوار نمود و آسمان را به عقل خود گسترانيد. 13 چون آواز مي‌دهد غوغاي آبها در آسمان پديد مي‌آيد. ابرها از اقصاي زمين برمي‌آورد و برقها براي باران مي‌سازد و باد را از خزانه‌هاي خود بيرون مي‌آورد. 14 جميع مردمان وحشي‌اند و معرفت ندارند و هر كه تمثالي مي‌سازد خجل خواهد شد. زيرا كه بُت ريخته شده او دروغ است و در آن هيچ نفس نيست. 15 آنها باطل و كار مسخرگي مي‌باشد در روزي كه به محاكمه مي‌آيند تلف خواهند شد. 16 او كه نصيب يعقوب است مثل آنها نمي‌باشد. زيرا كه او سازنده همه موجودات است و اسرائيل عصاي ميراث وي است و اسم او يهوه صبايوت مي‌باشد.
17 اي كه در تنگي ساكن هستي، بسته خود را از زمين بردار! 18 زيرا خداوند چنين مي‌گويد: «اينك من اين مرتبه ساكنان اين زمين را از فلاخَن خواهم انداخت و ايشان را به تنگ خواهم آورد تا بفهمند.»
19 واي بر من به سبب صدمه من. جراحت من علاج‌ناپذير است امّا گفتم كه مصيبت من اين است و آن را متحمل خواهم بود. 20 خيمه من خراب شد و تمامي طنابهاي من گسيخته گرديد، پسرانم از من بيرون رفته، ناياب شدند. كسي نيست كه خيمه مرا پهن كند و پرده‌هاي مرا برپا نمايد. 21 زيرا كه شبانان وحشي شده‌اند و خداوند را طلب نمي‌نمايند بنابراين كامياب نخواهند شد و همه گله‌هاي ايشان پراكنده خواهد گرديد. 22 اينك صداي خبري مي‌آيد و اضطراب عظيمي از ديار شمال. تا شهرهاي يهودا را ويران و مأواي شغالها سازد.
دعاي ارميا
23 اي خداوند مي‌دانم كه طريق انسان از آن او نيست و آدمي كه راه مي‌رود قادر بر هدايت قدمهاي خويش نمي‌باشد. 24 اي خداوند مرا تأديب نما امّا به انصاف و نه به غضب خود مبادا مرا ذليل سازي. 25 غضب خويش را بر امّت‌هايي كه تو را نمي‌شناسند بريز. و بر قبيله‌هايي كه اسم تو را نمي‌خوانند، زيرا كه ايشان يعقوب را خوردند و او را بلعيده، تباه ساختند و مسكن او را خراب نمودند.
ترجمه تفسيری
بت‌پرستي و خداپرستي
اي بني‌اسرائيـل، به پيامـي كه خداوند به شما مي‌دهد، گوش فرا دهيد:
2 «از راه و رسم ساير قومها پيروي نكنيد و مانند آنها از حركات ستارگان و افلاك نترسيد و فكر نكنيد سرنوشت شما را آنها تعيين مي‌كنند. 3 رسمها و راه‌هاي آنها چقدر پوچ و احمقانه است؛ درختي از جنگل مي‌برند و نجار با ابزارش از آن بتي مي‌سازد، 4 سپس با طلا و نقره زينتش مي‌دهند و با ميخ وچكش آنرا درمحل استقرارش محكم مي‌كنند تا نيفتد. 5 درست مانند مترسكي در جاليز است كه نه حرف مي‌زند و نه راه مي‌رود، بلكه كسي بايد آن را بردارد و جابجا نمايد، پس شما از چنين بتي نترسيد! چون نه مي‌تواند صدمه‌اي بزند و نه كمكي بكند.»
6 اي خداوند، خدائي مثل تو وجود ندارد، چون تو بزرگي و نامت پر قدرت است! 7 اي پادشاهِ تمام قومها، كيست كه از تو نترسد؟ فقط تو شايسته احترامي! در تمام سرزمينها و در بين تمام حكيمان، همتاي تو يافت نمي‌شود! 8 آناني كه بت مي‌پرستند، همگي احمق و نادانند! از بتهاي چوبي چه مي‌توانند بياموزند؟ 9 از سرزمين ترشيش ورقهاي كوبيده شده نقره، و از «اوفاز» طلا مي‌آورند و هنرمندان و زرگران ماهر، آنها را به روي بتها مي‌كشند؛ سپس دوزندگان هنرمند از پارچه‌هاي آبي و ارغواني، لباسهاي زيبا مي‌دوزند و بر آنها مي‌پوشانند.
10 ولي خداوندا، تو تنها خداي حقيقي مي‌باشي، تو خداي زنده و پادشاه ابدي هستي! از خشم تو تمام زمين مي‌لرزد، و قومها به هنگام غضب تو مي‌گريزند و خود را پنهان مي‌سازند!
11 به كساني كه بت مي‌پرستند بگوييد: «خداياني كه در خلقت آسمان و زمين نقشي نداشته‌اند از روي زمين محو و نابود خواهند شد.»
12 اما خداي ما با قدرت خود زمين را ساخت، و با حكمتش جهان را بنياد نهاد و با دانايي خود آسمانها را بوجود آورد. 13 به فرمان اوست كه ابـرها در آسمان مي‌غرند؛ اوست كه ابرها را از نقاط دور دست زمين برمي‌آورد، برق ايجاد مي‌كند، باران‌مي‌فرستد، و باد را از خزانه‌هاي خود بيرون مي‌آورد!
14 آناني كه در مقابل بت‌هايشان سجده مي‌كنند چقدر نادانند! سازندگان آنها شرمسار و رسوا خواهند شد، زيرا آنچه مي‌سازند، دروغين است و جان در آنها نيست. 15 همه اين بتها بي‌ارزش و مسخره‌اند! وقتي سازندگانشان از بين بروند، بت‌هايشان هم از ميان خواهند رفت. 16 اما خداي يعقوب مثل اين بتها نيست، او خالق همه موجودات است و بني‌اسرائيل قوم خاص او مي‌باشد؛ نام او خداوند قادر متعال است.
ويراني قريب الوقوع
17 اي شما كه در محاصره بسر مي‌بريد، اموال خود را جمع كنيد و آماده حركت شويد! 18 زيرا خداوند مي‌فرمايد: «اين بار شما را از اين سرزمين بيرون خواهم انداخت و چنان بلايي بر سر شما نازل خواهم نمود كه حتي يك نفرتان نيز جان سالم بدر نبريد!»
19 در آن روزها مردم يهودا فرياد كرده، خواهند گفت: «زخم‌هايمان چقدر عميق است! اميدي به شفا نيست! ولي بايد تحمل كنيم چون اين مجازات ماست! 20 خانه و كاشانه‌مان خراب شده؛ بچه‌هايمان را از آغوشمان برده‌اند و ديگر هرگز آنها را نخواهيم ديد؛ كسي هم باقي نمانده كه به كمك او دوباره خانه‌مان را بسازيم».
21 شبانان و رهبران قوم اسرائيل احمق و نادان شده‌اند و ديگر از خداوند هدايت نمي‌طلبند؛ از اين رو شكست خواهند خورد و قومشان مانند گله بي‌سرپرست پراكنده خواهند شد. 22 اينك هياهويي به گوش مي‌رسد! هياهوي لشكر بزرگي كه از سوي شمال مي‌آيد تا شهرهاي يهودا را ويران كند و آنها را لانه شغالها سازد!
دعاي ارميا
23 اي خداوند، مي‌دانم كه انسان حاكم بر سرنوشت خود نيست و اين توانايي را ندارد كه مسير زندگي خود را تعيين كند. 24 خداوندا، ما را تأديب و اصلاح كن، ولـي با ملايمت، نه با خشم و غضب،وگرنه نابود مي‌شويم. 25 آتش خشم و غضب خود را بر قومهايي بريز كه تو را نمي‌شناسند و از تو پيروي نمي‌كنند، چون بني‌اسرائيل را آنها از بين برده‌اند و اين سرزمين را بكلي ويران كرده‌اند.
راهنما
باب 10 . يهوه خداي حقيقي
چنين بنظر مي‌رسد كه بحث در خصوص خطر حملة بابليان، اسباط يهودا را وامي‌داشت تا بيشتر به بتها توسل جويند، چرا كه فكر مي‌كردند كه بتها قادرند آنها را نجات دهند. اين امر به ارمياء فرصت داد تا به آنها متذكر شود كه آنچه آنها بعمل مي‌آورند، گناه آنها را سنگين‌تر و وضعيت را وخيم‌تر مي‌كند.
