|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قدیمی(کتاب اشعیا)
وحي دربارة بابل كه اشعيا ابن آموص آن را ديد.
2 عَلَمي بر كوه خشك برپا كنيد و آواز به ايشان بلند نماييد، با دست اشاره كنيد تا به درهاي نجبا داخل شوند. 3 من مقدّسان خود را مأمور داشتم و شجاعان خويش يعني آناني را كه در كبرياي من وجد مي‌نمايند به جهت غضبم دعوت نمودم. 4 آواز گروهي در كوه‌ها مثل آواز خلق كثير. آواز غوغاي ممالك امّت‌ها كه جمع شده باشند. يهوه صبايوت لشكر را براي جنگ‌سان مي‌بيند. 5 ايشان از زمين بعيد و از كرانه‌هاي آسمان مي‌آيند. يعني خداوند با اسلحه غضب خود تا تماميِ جهان را ويران كند. 6 وِلوِلَه كنيد زيرا كه روز خداوند نزديك است، مثل هلاكتي از جانب قادر مطلق مي‌آيد. 7 از اين جهت همه دستها سست مي‌شود و دلهاي همه مردم گداخته مي‌گردد. 8 و ايشان متحيّر شده، اَلَمها و دردهاي زه بر ايشان عارض مي‌شود، مثل زني كه مي‌زايد درد مي‌كشند. بر يكديگر نظر حيرت مي‌اندازند و رويهاي ايشان رويهاي شعله‌ور مي‌باشد. 9 اينك روز خداوند با غضب و شدّت خشم و ستمكيشي مي‌آيد، تا جهان را ويران سازد و گناهكاران را از ميانش هلاك نمايد. 10 زيرا كه ستارگان آسمان و برجهايش روشنايي خود را نخواهند داد. و آفتاب در وقت طلوع خود تاريك خواهد شد و ماه روشنايي خود را نخواهد تابانيد. 11 و من ربع مسكون را به سبب گناه و شريران را به سبب عصيان ايشان سزا خواهم داد، و غرور متكبّران را تباه خواهم ساخت و تكبّر جبّاران را به زير خواهم انداخت. 12 و مردم را از زر خالص و انسان را از طلاي اُوفير كميابتر خواهم گردانيد. 13 بنابراين آسمان را متزلزل خواهم ساخت و زمين از جاي خود متحرّك خواهد شد. در حين غضب يهوه صبايوت و در روز شدّت خشم او.
14 و مثل آهوي رانده شده و مانند گله‌اي كه كسي آن را جمع نكند خواهند بود. و هركس به سوي قوم خود توجّه خواهد نمود و هر شخص به زمين خويش فرار خواهد كرد. 15 و هركه يافت شود با نيزه زده خواهد شد و هركه گرفته شود باشمشير خواهد افتاد. 16 اطفال ايشان نيز در نظر ايشان به زمين انداخته شوند و خانه‌هاي ايشان غارت شود و زنان ايشان بي‌عصمت گردند. 17 اينك من ماديان را بر ايشان خواهم برانگيخت كه نقره را به حساب نمي‌آورند و طلا را دوست نمي‌دارند. 18 و كمانهاي ايشان جوانان را خرد خواهد كرد. و بر ثمره رَحِم ترحّم نخواهند نمود و چشمان ايشان بر اطفال شفقت نخواهد كرد. 19 و بابِل كه جلال ممالك و زينت فخر كلدانيان است، مثل واژگون ساختن خدا سدوم و عموره را خواهد شد. 20 و تا به ابد آباد نخواهد شد و نسلاً بعد نسل مسكون نخواهد گرديد. و اَعراب در آنجا خيمه نخواهند زد و شبانان گله‌ها را در آنجا نخواهند خوابانيد. 21 بلكه وحوش صحرا در آنجا خواهند خوابيد و خانه‌هاي ايشان از بومها پر خواهد شد. شترمرغ در آنجا ساكن خواهد شد و غولان در آنجا رقص خواهند كرد، 22 و شغالها در قصرهاي ايشان و گرگها در كوشكهاي خوش‌نما صدا خواهند زد و زمانش نزديك است كه برسد و روزهايش طول نخواهد كشيد.
ترجمه تفسیری
اين است پيغامي كه اشعيا (پسر آموص) درباره بابل از خدا دريافت كرد:
2 پرچم جنگ را بر تپه‌اي بلند برافرازيد و سربازان را فرا خوانيد و دروازه‌هاي مجلل بابل را به آنها نشان دهيد تا بسوي آنها يورش برند. 3 خداوند سپاه مقدس و شجاع خود را كه مشتاق خدمتش هستند فرا خوانده است تا كساني را كه بر ايشان غضبناك است مجازات كند. 4 صدايي در كوه‌ها به گوش مي‌رسد! اين صدا، صداي جمع شدن قوم‌هاي جهان است. خداوند قادر متعال آنها را براي جنگ آماده مي‌كند. 5 آنها را از سرزمينهاي بسيار دور مي‌آورد تا ايشان را همچون اسلحه‌اي در دست بگيرد و توسط آنها سراسر خاك بابل را ويران كند و غضب خود را فرو نشاند. 6 ناله كنيد، زيرا روز خداوند نزديك است روزي كه خداي قادر مطلق شما را هلاك كند. 7 در آن روز، دستهاي همه از ترس سست خواهد شد و دلها آب خواهد گرديد. 8 همه هراسان خواهند شد و دردي شديد مانند درد زني كه مي‌زايد وجودشان را فرا خواهد گرفت. بر يكديگر نظر خواهند افكند و از ديدن صورت‌هاي دگرگون شده يكديگر به وحشت‌خواهند افتاد. 9 اينك روز هولناك خشم و غضب خداوند فرا مي‌رسد! زمين ويران خواهد شد و گناهكاران هلاك خواهند گرديد. 10 ستارگان آسمان نور نخواهند داشت، خورشيد هنگام طلوع تاريك خواهد شد و ماه روشنايي نخواهد بخشيد.
11 خداوند مي‌فرمايد: «من دنيا را بخاطر شرارتش، و بدكاران را بسبب گناهانشان مجازات خواهم كرد. تمام متكبران را خوار خواهم ساخت و همه ظالمان را ذليل خواهم كرد. 12 زندگان از طلاي خالص نيز كميابتر خواهند بود. 13 من، خداوند قادر متعال، در روز خشم طوفاني خود، آسمانها را خواهم لرزاند و زمين را از جاي خود تكان خواهم داد.
14 «بيگانگاني كه در بابل ساكن باشند به سرزمينهاي خود خواهند رفت. آنان مانند گله‌اي پراكنده و آهويي كه مورد تعقيب شكارچي قرار گرفته باشد به وطن خود فرار خواهند كرد. 15 هر كه گير بيفتد با شمشير يا نيزه كشته خواهد شد. 16 اطفال كوچك در برابر چشمان والدينشان به زمين كوبيده خواهند شد؛ خانه‌ها غارت و زنان بي‌عصمت خواهند گرديد.
17 «من مادها را كه توجهي به طلا و نقره ندارند به ضد بابلي‌ها برخواهم انگيخت تا بابلي‌ها نتوانند با پيشكش كردن ثروت خود جان خود را نجات دهند. 18 سپاهيان مهاجم بر جوانان و كودكان رحم نخواهند كرد و آنها را با تير و كمان هدف قرار خواهند داد. 19 به اين ترتيب، خدا بابل را كه باشكوهترين ممالك و زينت فخر كلدانيان است مانند سدوم و عموره با خاك يكسان خواهد كرد. 20 بابل ديگر هرگز آباد و قابل سكونت نخواهد شد. حتي اعراب چادرنشين نيز در آنجا خيمه نخواهند زد و چوپانان گوسفندان خود را در آن مكان نخواهند چرانيد. 21 تنها حيوانات وحشي در آنجا بسر خواهند برد و روباه‌ها در آن محل لانه خواهند كرد. جغدها در خانه‌هاي آنجا ساكن خواهند شد و بزهاي وحشي در آنجا جست و خيز خواهند كرد. 22 صداي زوزه گرگها و شغالها از درون كاخهاي زيباي بابل به گوش خواهد رسيد. آري، زمان نابودي بابل نزديك است!»
راهنما
باب‌هاي 13 و 14 : 1 - 27 . سقوط بابل
در عصر اشعيا، آشوريان قدرت برتر و حاكم جهان بودند. بابل از توابع امپراطوري آشور بشمار مي‌رفت. بابل در سال 606 ق.م. به صورت قدرتي جهاني درآمد و در سال 536 ق.م. سقوط كرد. از اين رو اشعيا يكصد سال پيش از ظهور و به قدرت رسيدن بابل، سقوط آن را پيشگويي مي‌كند. برخي از نظريات نوين عقيده دارند كه اين نبوت به اشعيا تعلق ندارد بلكه آن را به انبياي بعد از او نسبت مي‌دهند. با وجود اين، آنچه از 13 : 1 برمي‌آيد آن است كه اين وحي بطور خاصي به اشعيا تعلق دارد.
شكوه و جلال بابلي كه يكصد سال پس از ايام اشعيا ظهور كرد، چنين بود كه بعنوان ملكه و بهترين نمونة حكومت در جهان پيش از مسيحيت بود؛ بطوري كه در (13 : 19) «جلال ممالك» ناميده شده است. نبوت اشعيا آنچنان روشن و كامل مي‌باشد كه گويي اشعيا در زمان اين حكومت بسر برده است. اين نبوت، مكاشفة عجيب روح خدا در مخيّلة اشعيا بود. محور اصلي و تكيه كلام اين نبوت عبارت است از سقوط بابل كه با جزئيات آن به تصوير كشيده شده است، بطوري كه ما را سخت به تعجب وامي‌دارد. قوم «ماد» كه در روزگار اشعيا تقريباً ملت گمنامي بود، بعنوان قومي كه بابل را ويران خواهد كرد، معرفي شده است (17:13-19).
مطلب عمدة اين نبوت عبارت است از: بابل آشور را شكست خواهد داد (14 : 25)، ماديان بابل را ويران خواهند كرد (13 : 17)، و بابل براي هميشه از ميان خواهد رفت (13 : 19 - 22 و 22:14-23). جهت آگاهي از تحقق اين نبوت، به توضيحات مندرج در ذيل باب 25 كتاب دوم پادشاهان مراجعه كنيد.
نكتة بسيار جالب اين نبوت سقوط بابل مي‌باشد كه به مفهوم رهايي اسراي قوم خدا بود (1:14-4). در سال اولي كه بابل سقوط كرد، كوروش پادشاه ماد و فارس، فرماني صادر كرد مبني بر اينكه يهوديان به سرزمين اجدادي خود بازگردند (عزرا 1:1).
يكصد سال پس از اشعيا، زماني كه بابل به قدرت رسيده بود و اورشليم را ويران مي‌كرد، ارمياء نبي همان استغاثة اشعيا را ملاك قرار داده و سقوط بابل را از خداوند مي‌طلبد (رجوع كنيد به ارمياء باب‌هاي 50 و 51).
در كتاب مكاشفه، حكومت و قدرتي كه در عهد جديد، كليسا را مورد جفا قرار خواهد داد، با بابل كه يهوديان را مورد جور و ستم قرار مي‌داد، هم‌رديف و هم‌طراز دانسته شده است (مكاشفه باب‌هاي 17 الي 19).
