|
ترجمه قدیمی گویا
|
ترجمه قدیمی(کتاب اشعیا)
خداوند چنين مي‌گويد: آسمانها كرسي من و زمين پاي انداز من است، پس خانه‌اي كه براي من بنا مي‌كنيد كجا است؟ و مكان آرام من كجا؟ 2 خداوند مي‌گويد: دست من همه اين چيزها را ساخت پس جميع اينها بوجود آمد؛ امّا به اين شخص كه مسكين و شكسته دل و از كلام من لرزان باشد، نظر خواهم كرد. 3 كسي كه گاوي ذبح نمايد مثل قاتل انسان است و كسي كه گوسفندي ذبح كند مثل شخصي است كه گردن سگ را بشكند. و آنكه هديه‌اي بگذراند مثل كسي است كه خون خنزيري را بريزد و آنكه بخور سوزاند مثل شخصي است كه بتي را تبريك نمايد و ايشان راههاي خود را اختيار كرده‌اند و جان ايشان از رجاسات خودشان مسرور است. 4 پس من نيز مصيبت‌هاي ايشان را اختيار خواهم كرد و ترسهاي ايشان را بر ايشان عارض خواهم گردانيد، زيرا چون خواندم كسي جواب نداد و چون تكلّم نمودم ايشان نشنيدند بلكه آنچه را كه در نظر من ناپسند بود بعمل آوردند و آنچه را كه نخواستم اختيار كردند.
5 اي آناني كه از كلام خداوند مي‌لرزيد سخن او را بشنويد. برادران شما كه از شما نفرت دارند و شما را بخاطر اسم من از خود مي‌رانند مي‌گويند: خداوند تمجيد كرده شود تا شادي‌شما را ببينم، ليكن ايشان خجل خواهند شد. 6 آواز غوغا از شهر، صدايي از هيكل، آواز خداوند است كه به دشمنان خود مكافات مي‌رسانـد. 7 قبـل از آنكه درد زه بكشـد، زاييـد. پيـش از آنكه درد او را فـرو گيـرد اولاد نرينـه‌اي آورد. 8 كيست كه مثل اين را شنيده و كيست كه مثـل ايـن را ديـده باشـد؟ آيـا ولايتـي در يك روز مولـود گـردد و قومـي يكدفعـه زاييـده شود؟ زيرا صهيون به مجـرّد درد زه كشيـدن پسـران خـود را زاييـد. 9 خداوند مي‌گـويـد: آيـا مـن بفــم رحم برسانم و نزايانم؟ و خداي تو مي‌گويـد: «آيا من كه زاياننده هستم، رحم را ببندم؟
10 اي همه آناني كه اورشليم را دوست مي‌داريد، با او شادي كنيد و برايش وجد نماييد. و اي همه آناني كه براي او ماتم مي‌گيريد، با او شادي بسيار نماييد. 11 تا از پستانهاي تسليّات او بمكيد و سير شويد و بدوشيد و از فراواني جلال او محظوظ گرديد. 12 زيرا خداوند چنين مي‌گويد: اينك من سلامتي را مثل نهر و جلال امّت‌ها را مانند نهر سرشار به او خواهم رسانيد. و شما خواهيد مكيد و در آغوش او برداشته شده، بر زانوهايش بناز پرورده خواهيد شد. 13 و مثل كسي كه مادرش او را تسلّي دهد، همچنين من شما را تسلّي خواهم داد و در اورشليم تسلّي خواهيد يافت. 14 پس چون اين را بينيد دل شما شادمان خواهد شد و استخوانهاي شما مثل گياه سبز و خرّم خواهد گرديد و دست خداوند بر بندگانش معروف خواهد شد امّا بر دشمنان خود غضب خواهد نمود. 15 زيرا اينك خداوند باآتش خواهـد آمـد و ارابه‌هـاي او مثـل گردبـاد تا غضب خود را با حدّت و عتاب خويش را با شعلـه آتش به انجام رساند. 16 زيرا خداوند با آتش و شمشير خود بر تمامي بشر داوري خواهد نمود و مقتولان خداوند بسيار خواهند بود.
17 و خداوند مي‌گويـد: آناني كه از عقب يكنفر كه در وسط باشد خويشتن را در باغات تقديس و تطهير مي‌نمايند و گوشت خِنزير و رجاسات و گوشت موش مي‌خورند با هم تلف خواهند شد. 18 و من اعمال و خيالات ايشان را جزا خواهم داد و آمده، جميع امّت‌ها و زبانها را جمع خواهم كرد و ايشان آمده، جلال مرا خواهند ديد. 19 و آيتي در ميان ايشان برپا خواهم داشت و آناني را كه از ايشان نجات يابند نزد امّت‌ها به ترشيش و فُول و تيراندازانِ لُود و توبال و يونان و جزاير بعيده كه آوازه مرا نشنيده‌اند و جلال مرا نديده‌اند خواهم فرستاد تا جلال مرا در ميان امّت‌ها شايع سازند. 20 و خداوند مي‌گويد كه ايشان جميع برادران شما را از تمامي اُمّت‌ها بر اسبان و ارابه‌ها و تخت روانها و قاطران و شتران به كوه مقدّس من اورشليم به جهت خداوند هديه خواهند آورد. چنانكه بني‌اسرائيل هديه خود را در ظرف پاك به خانه خداوند مي‌آورند. 21 و خداوند مي‌گويد كه از ايشان نيز كاهنان و لاويان خواهند گرفت. 22 زيرا خداوند مي‌گويد: چنانكه آسمانهاي جديد و زمين جديدي كه من آنها را خواهم ساخت در حضور من پايدار خواهد ماند، همچنان ذريّت شما و اسم شما پايدار خواهد ماند. 23 و خداوند مي‌گويـد كه از غُرّه مـاه تا غُـرّه ديگر و از سَبَّت تا سَبَّت ديگر تمامي بشر خواهند آمد تا به حضور من سجده نمايند. 24 و ايشان بيرون رفته، لاشهاي مردماني را كه بر من‌عاصي شده‌اند ملاحظه خواهند كرد زيرا كِرْمِ ايشان نخواهد مُرد و آتش ايشان خاموش نخواهد شد و ايشان نزد تمامي بشر مكروه خواهند بود.
ترجمه تفسیری
خداوند مي‌فرمايد: «آسمان، تخت سلطنت من است و زمين، فرش زير پاي من! پس چه خانه‌اي مي‌خواهيد براي من بسازيد تا در آن ساكن شوم؟ 2 دست من تمام اين هستي را آفريده است. من نزد كسي ساكن مي‌شوم كه فروتن و توبه‌كار است و از كلام من مي‌ترسد.
3 «اما من از آنان كه به راههاي خود مي‌روند و گناهان خود را دوست مي‌دارند، دور هستم و قرباني‌هايشان را قبول نمي‌كنم. اين گونه افراد وقتي بر قربانگاه من گاوي قرباني مي‌كنند، مانند آنست كه انساني را مي‌كشند، و هنگامي كه گوسفندي را ذبح مي‌كنند، مانند آنست كه سگي را قرباني مي‌كنند. وقتي هديه‌اي به من تقديم مي‌كنند مثل آنست كه خون خوك را تقديم مي‌كنند، و وقتي بخور مي‌سوزانند مانند آنست كه بت را مي‌پرستند. 4 من نيز مصيبت‌هايي را كه از آن وحشت دارند بر آنها عارض مي‌كنم، زيرا وقتي آنان را خواندم جواب ندادند و هنگامي كه با آنان صحبت كردم گوش ندادند، بلكه آنچه را كه در نظر من ناپسند بود انجام دادند و آنچه را كه نخواستم اختيار كردند.»
5 اي كساني كه از خداوند مي‌ترسيد و او را اطاعت مي‌كنيد، به كلام او گوش دهيد. او مي‌فرمايد: «برادرانتان از شما نفرت دارند و شما را از خود مي‌رانند، زيرا به من ايمان داريد. آنها شما را مسخره كرده، مي‌گويند: «خداوند بزرگ است و سرانجام شمارا نجات خواهد داد و ما شادي شما را خواهيم ديد!» اما خود ايشان بزودي رسوا و سرافكنده خواهند شد.
6 در شهر چه غوغايي است؟ اين چه صدايي است كه از خانه خدا به گوش مي‌رسد؟ اين صداي خداوند است كه از دشمنانش انتقام مي‌گيرد.
7و8 خداوند مي‌گويد: «چه كسي تابحال چنين چيز عجيبي ديده يا شنيده است كه قومي ناگهان در يك روز متولد شود؟ اما قوم اسرائيل در يك روز متولد خواهد شد؛ اورشليم حتي قبل از اينكه درد زايمانش شروع شود، فرزندان خود را بدنيا خواهد آورد. 9 آيا فكر مي‌كنيد كه من قوم خود را تا به مرحله تولد مي‌رسانم، اما او را همانجا رها مي‌كنم تا متولد نشود؟ نه، هرگز!»
10 اي همه كساني كه اورشليم را دوست داريد و برايش سوگواري مي‌كنيد، اينك خوشحال باشيد و با او به شادي بپردازيد! 11 مانند كودكي كه از شير مادر تغذيه مي‌كند، شما نيز از وفور نعمت اورشليم بهره مند خواهيد شد و لذت خواهيد برد. 12 زيرا خداوند مي‌گويد: «من صلح و سلامتي در اورشليم پديد خواهم آورد و ثروت قومهاي جهان را مانند رودخانه‌اي كه آبش هرگز خشك نمي‌شود به آنجا سرازير خواهم كرد. شما مانند كودكان شيرخوار، از اورشليم تغذيه خواهيد كرد و در آغوش او به خواب خواهيد رفت و بر زانوانش نوازش خواهيد شد. 13 من مانند مادري كه فرزندش را دلداري مي‌دهد، شما را در اورشليم تسلي خواهم داد. 14 هنگامي كه اين رويدادها را ببينيد، دل شما شاد خواهد شد و قوت و نشاط سراسر وجودتان را فراخواهد گرفت. آنگاه خواهيد فهميد من كه خداوند هستم خدمتگزاران خود را ياري مي‌دهم، اما با دشمنان خود با غضب رفتار مي‌كنم.»
15 اينك خداوند با آتش و با عرابه‌هاي تندرو مي‌آيد تا كساني راكه مورد غضب او هستند به سختي مجازات كند. 16 او باآتش و شمشير خود تمام مردم‌گناهكار جهان را مجازات خواهد كرد و عده زيادي را خواهد كشت.
17 خداوند مي‌گويد: «كساني كه در باغهاي خود، در پشت درختها بت مي‌پرستند و گوشت خوك و موش و خوراكهاي حرام ديگر مي‌خورند، هلاك خواهند شد. 18 من از كارها و فكرهاي آنان آگاهي كامل دارم. من مي‌آيم تا همه قومها و نژادهـاي جهـان را جمع كنم و ايشان را به اورشليم بياورم تا جلال مرا ببينند. 19 در آنجا معجزه‌اي برضد آنان نشان خواهم داد و آنان را مجازات خواهم كرد. اما از بين ايشان عده‌اي را حفظ خواهم كرد و آنان را به سرزمينهاي دور دست كه هنوز نام مرا نشنيده‌اند و به قدرت و عظمت من پي نبرده‌اند خواهم فرستاد، يعني به ترشيش، ليبي، ليديه (كه تيراندازان ماهر دارد)، توبال و يونان. آري، ايشان را به اين سرزمينهـا خواهـم فرستاد تا عظمت مرا به مردم آنجا اعلام كنند. 20 سپس ايشان هموطنان شما را از آن سرزمينها جمع خواهند كرد و آنان را بر اسبها، عرابه‌ها، تختهاي روان، قاطرها و شترها سوار كرده، به كوه مقدس من در اورشليم خواهند آورد و به عنوان هديه به من تقديم خواهند كرد، همانگونه كه بني‌اسرائيل هداياي خود را در ظروف پاك به خانه من مي‌آوردند و به من تقديم مي‌كردند. 21 و من برخي از ايشان را كاهن و لاوي خود خواهم ساخت.
22 «همانگونه كه آسمانها و زمين جديدي كه من مي‌سازم در حضور من پايدار مي‌ماند. همچنان نسل شما و نام شما نيز پايدار خواهند ماند. 23 همه مردم ماه به ماه و هفته به هفته به اورشليم خواهند آمد تا مرا پرستش كنند. 24 هنگامي كه آنان اورشليم را ترك مي‌كنند، جنازه كساني را كه برضد من برخاسته بودند، ملاحظه خواهند كرد. كرمي كه بدنهاي آنها را مي‌خورد هرگز نخواهد مرد و آتشي كه ايشان را مي‌سوزاند هرگز خاموش نخواهد شد. همه مردم با نفرت به آنان نگاه خواهند كرد.»
راهنما
باب‌هاي 65 و 66 . آسماني جديد و زميني جديد
اين دو باب، پاسخ خدا به دعاي اسيران دو باب پيشين مي‌باشد. دعاي آنها مستجاب خواهد شد. بقية وفادار احياء شده و ظهور خواهد كرد (65 : 8 - 10). اقوام جديدي در گلة خداوند جاي خواهند گرفت (65 : 1 و 66 : 8). همة آنها به اسم جديدي ناميده خواهند شد (65 : 17 و 66 : 22). عادلان و شريران براي هميشه از هم جدا خواهند شد و بركت ابدي براي عادلان و عذاب جاودان براي شريران مقرر خواهد شد (66 : 22 - 24). عيسي مسيح خود اين كلمات را در مرقس 9 : 48 تأييد مي‌كند. آخرين نصايح پطرس رسول به مسيحيان اين بود كه چشمان خود را بسوي آسمان جديد و زمين جديد بدوزند (دوم پطرس 3 : 10 - 14). كتاب‌مقدس با رؤياي شكوهمندي از آسمان جديد و زمين جديد به اوج خود مي‌رسد (مكاشفه باب‌هاي 21 و 22)؛ رؤيايي كه باب 66 اشعيا را بازتر مي‌كند. چنين بنظر مي‌رسد كه در دنياي تازه‌اي كه ذكر آن گذشت هيچ نيازي به هيكل يا قرباني ديده نمي‌شود (66 : 1 - 4 ، مكاشفه 21 : 22).
