ترجمه قدیمی گویا
|
كتاب اول: مزامير 1-41
خوشابحال خداترسان
1 خوشابحال كسي كه به مشورت شريران نرود و به راه گناهكاران نايستد، و در مجلس استهزاكنندگان ننشيند؛ 2 بلكه رغبت او در شريعت خداوند است و روز و شب در شريعت او تفكر ميكند. 3 پس مثل درختي نشانده نزد نهرهاي آب خواهد بود، كه ميوة خود را در موسمش ميدهد، و برگش پژمرده نميگردد و هر آنچه ميكند نيك انجام خواهد بود.
4 شريران چنين نيستند، بلكه مثل كاهند كه باد آن را پراكنده ميكند. 5 لهذا شريران در داوري نخواهند ايستاد و نه گناهكاران در جماعت عادلان. 6 زيرا خداوند طريق عادلان را ميداند، ولي طريق گناهكاران هلاك خواهد شد.
كتاب اول
(مزامير 1-41)
خوشبختي واقعي
خوشابه حال كسي كه با بدكاران مشورت نميكند و راه گناهكاران را در پيش نميگيرد و با كساني كه خدا را مسخره ميكنند همنشين نميشود، 2 بلكه مشتاقانه از دستورات خداوند پيروي ميكند و شب و روز در آنها تفكر مينمايد. 3 او همچون درختي است كه در كنار نهرهاي آب كاشته شده و به موقع ميوه ميدهد و برگهايش هرگز پژمرده نميشود؛ كارهاي او هميشه ثمربخش است.
4 اما بدكاران چنين نيستند. آنها مانند كاهي هستند كه در برابر باد پراكنده ميشود. 5 آنها در برابر مسند داوري خدا محكوم خواهند شد و به جماعت خداشناسان راه نخواهند يافت.
راهنما
مزمور 1 . رغبت در شريعت خدا
سعادت و خوشي آناني كه معيارهاي زندگي خود را از كلام خدا كسب ميكنند بيش از همسايگان دنيوي آنها ميباشد. سعادت و نيكبختي از آن آنهاست. شريران چنين نيستند. در اين مزمور، عادلان با شريران مقايسه شدهاند.
بدين ترتيب كتاب مزامير با تجليل از كلام خدا آغاز ميشود. اگر داود اين نوشتجات كوتاه را كه مشتمل بر كلام خدا بود اين چنين دوست ميداشت، پس به چه اندازه بيشتر، ما بايد همان كلام را كه اكنون در پرتو انجيل پر جلال عيسي مسيح به كمال رسيده است، دوست بداريم. مزامير 19 و 119 ديگر مزاميري ميباشند كه به تشريح منزلت كلام خدا ميپردازند. ضمناً لازم به ذكر است كه مزمور اول همچون موعظة سر كوه حاوي «خوشابحالها»يي است، همچون آنچه در ذيل آوردهايم.
گزيدهاي از خوشابحالهاي داود
خوشابحال كسي كه از خداوند ميترسد (112 : 1).
خوشابحال كسي كه براي فقير تفكر ميكند (41 : 1).
خوشابحال امتي كه يهوه خداي ايشان است ( 33 : 12).
خوشابحال كسي كه عصيان او آمرزيده شد (32 : 1).
خوشابحال آناني كه در خانة خدا ساكنند (84 : 4).
اي ياه، خوشابحال شخصي كه او را تأديب مينمايي (94 : 12).
خوشابحال همة آناني كه بر او توكل دارند (2 : 12).
خوشابحال كسي كه به خداوند پناه ميبرد (34 : 8).
خوشابحال مردماني كه قوّت ايشان در تو است (84 : 5).
خوشابحال آناني كه شهادت او را حفظ ميكنند و به تمامي دل او را ميطلبند (119 : 2).
خوشابحال كسيكه ...