داستان زیبای مکتوب در باب ۲۶ انجیل متی دو رویکرد متفاوت انسان را نسبت به مسیح به ظرافت نشان میدهد در این داستان زنی گناهگار شیشه عطر گرانبهایی که سیصد دینار ارزش مادی آن است را بر سر عیسی می ریزد ...
مذهب رفته رفته قلب را به جای اینکه تبدیل به مجرای خیرخواهی و فیض سازد تبدیل به جعبه ای آهنی پر از لعنت و بغض و نفرت نسبت به دیگران و خصوصا افرادی که از نظرما واجد شرایط رحمت و ظاهرا صالح بنظر نمی رسند، می سازد. در این حالت کم کم شخص در نظرخود تبدیل به داوری عادل می گردد که قادر است درباره همه چیز و همه کس اظهار نظر کند و برای همگان احکام اخلاقی و تنبیهی صادر نماید. چنین شخصی می تواند به قهقرایی در افتد که بصیرت خویش را همانند یهودا بیش از عیسای مسیح در داستان متی باب ۲۶ بپندارد.
داستان زیبای مکتوب در باب ۲۶ انجیل متی دو رویکرد متفاوت انسان را نسبت به مسیح به ظرافت نشان میدهد در این داستان زنی گناهگار شیشه عطر گرانبهایی که سیصد دینار ارزش مادی آن است را بر سر عیسی می ریزد و عیسای خداوند را با آن تدهین می نماید به گونه ای که عیسی مسیح عمل این زن را ستوده و فرمود:" هر آیینه به شما می گویم هر جایی که در تمام عالم بدین بشارت (انجیل) موعظه شود کار این زن نیز به جهت یادگاری او مذکور خواهد شد".(متی ۲۶:۱۳)
در این داستان عمل این زن که از فرط محبت و سرسپردگی به مسیح خداوند صورت گرفته بود مورد غضب و نکوهش شاگردان مسیح و به طور دقیق و واضح شخص (یهودا) قرار گرفت چنانکه در انجیل یوحنا باب ۱۲ آیه ۴ و ۵ به وضوح می خوانیم که یهودا لب به اعتراض می گشاید که چرا این عطر تلف شد و پول آن به فقرا داده نشد. به خوبی در این حرکت رد پای نگاه خشک مقدسانه و انگیزه های خالی از رحمت و محبت نسبت به خداوند را می بینیم در حالیکه متن تصریح می نماید که یهودا نه از سر پروای فقرا بلکه از این رو که دزد بود چنین اعتراضی را طرح کرد اما این زن هر آنچه داشت را با سخاوت به پایهای عیسی مسیح ریخت و با موهای سرش پاهای خداوند را خشکانید.
درست پس از این ماجرا در ادامه آیات همین باب ۲۶ انجیل متی در آیات ۱۴ تا ۱۶ میخوانیم که سپس یهودا به نزد روسای کهنه رفته و به آنها چنین میگوید:" مرا چند خواهید داد تا او را به شما تسلیم کنم؟"و ایشان نیز سی پاره نقره به او دادند.
نکته دردناک داستان در این است که سی پاره نقره معادل صد دینار یعنی ارزش مادی یک برده در آنزمان بود و شخصی که پروای سیصد دینار عطر هدر رفته بر سر و بدن استاد خود را داشت حاضر شد به یک سوم این قیمت خداوند خویش را به بهای یک برده به کاهنان و دشمنان مسیح بفروشد حال آنکه زنی که عطری به بهای سیصد دینار یعنی معادل مزد یک سال یک کارگر را بر سر و پای مسیح به نشانه احترام و محبت و عشق حقیقی می ریزد مورد غضب و سرزنش یهودا قرار می گیرد.
شاید این زن در چنان حال و وضع دارای آنچنان اعتبار و تشخص و صلاحیتی نبود که چشمان مقدس مابانه یهودا انتظار آنرا داشت. در حالیکه که یهودای خائن به عنوان یکی از دوازده شاگرد نزدیک مسیح از تمامی اعتبار و قدر و منزلتی که یک حواری مسیح می توانست دارا باشد، برخوردار بود.
شاید عمل این زن علامت سوالهای بسیاری را در اذهان شاگردان و اطرافیان بر انگیخت اما محبت وفادارانه، عملی و بی دریغ او و خدمتی که انجام داد او را تا به پایان جهان بر برگهای انجیل جاودانه کرد چنان که خداوند ما عیسی عمل او را ستود. عشق بی پروای او بدن خداوند را برای تدفین تدهین کرد که تا پایان جهان ذکر خواهد شد صرفنظر از نگاههای قضاوت گرانه و مغضوبانه حتی شاگردان مسیح و در حالیکه نگاه منتقد، تنگ نظرانه، ریاکارانه یهودا توانست به سادگی به قیمت یک برده و یک سوم قیمت عطر گرانبهای این زن، استاد و نجات دهنده عالم را به شکنجه و مرگ بفروشد و به او خیانت کند.
این باب انجیل متی که در انجیل مرقس باب ۱۴ و در باب ۱۲ انجیل یوحنا نیز ذکر شده است حاوی درسهای تکان دهنده ای از تضاد میان وفاداری و خیانت، شاگردی حقیقی و شاگردی دروغین، مذهب و فیض است. ما بازیگران حقیقی این باب هستیم و این ماییم که می توانیم در نقش این زن در دو روزه گذرای عمر ایفای نقش کنیم و یا چون یهودا، سی پاره نقره را برگزینیم.
