شريعت
شريعت پرستي، باور بر اين كه پيروي سختگيرانه از احكام اخلاقي و ديني طريق كسب رضايت الهي است و اخلاقيات را در اطاعت از احكام شريعت خلاصه مي كند.
آزاد انديشي، نگرشي الهياتي كه سعي مي كند بر اساس پيش فرضهاي تفكر معاصر به نقد و بررسي ايمان مسيحي و آموزه هاي آن بپردازد. در اين نگرش آموزه ها و باورهاي بنيادين مسيحيت تاريخي چون الوهيت مسيح، تولد او از باكره، رستاخيزش از مردگان و مصون از خطا بودن كتاب مقدس چون در تضاد با پيش فرضهاي خردگرايان و لا اقل بخشي مهم از تفكر معاصر قرار مي گيرند، رد مي شوند و به گونه اي ديگر تعبير و تفسير مي شوند.
الهيات رهايي بخش، نگرشي الهياتي كه در دهه 60 قرن حاضر در آمريكاي لاتين پديد آمد و قائل به عمل سياسي و اجتماعي بوده و نجات و رهايي انسان را شامل رهايي از فقر و ستم سياسي و اجتماعي نيز مي داند.
اباهي گري، تسامح نگري، نگرشي كه براي نجات پيروي از اصول اخلاقي را لازم نمي داند.
كفاره محدود، در الهيات كالويني باور به اين كه مرگ مسيح فقط نجات گروهي خاص از انسانها را كه از پيش برگزيده شده اند تضمين مي كند و مرگ كفاره اي مسيح به خاطر اين گروه برگزيدگان بوده است.
لفظ باوري، تفسير تحت اللفظي، تفسير يا درك متن كتاب مقدس بر اساس ساده ترين و صريحترين معناي واژگان و به شكل تحت اللفظي.
آيين، مراسم كليسايي، اعمال و مناسك كليسايي، در كليساهاي كاتوليك و ارتدكس هفت آيين كليسايي رسمي وجود دارند كه عبارتند از: تعميد، تائيد، عشاي رباني، انابت، تدهين نهايي، دستگذاري و ازدواج. در كليساهاي پروتستان دو آيين رسمي عبارتند از تعميد و عشاي رباني.
كلمه، عقل كيهاني، در انجيل يوحنا حكمت ازلي خدا كه همانا پسر اوست و تشخص دارد و در عيسي مسيح تجسم يافته و وارد تاريخ بشري مي شود.